Lubczyna wałem i asfaltem

Do Lubczyny z Dąbia wałem przeciwpowodziowym, powrót asfaltem. Droga jest niezwykle malownicza, ale uciążliwa. Odcinek przyjazny dla roweru kończy się za pierwszym zakrętem, czyli po jakiś 200 metrach. Pozostałe 19 km to wertepy. Dłuższymi odcinkami jest wąska wydeptana ścieżyna. Czasami nie ma nic - jest po prostu jak na łące. Dużo piachu, czasami bardzo dużo i głęboko. Generalnie czy na ścieżynie czy nie i tak faktura terenu jak na kartoflisku. Ale za to jakie widoki….


Canyon w takim terenie spisał się nieźle… jak po jakiś 5 km wypuściłem połowę powietrza z opon i amora :) Dało się trzymać średnią koło 15 km/h.
Po dojechaniu do Dąbia zrobiłem jeszcze rundkę po okolicy na spalanie tłuszczyku :) Ot akurat po ponad dwóch godzinach w tempie na puls  około 120- 130. Tak na wszelki wypadek, co bym nie musiał za jakiś czas jeść tylko marchewek ;)

Dziś moja pseudosportowa ambicja została urażona. W Załomiu łyknął mnie szosowiec. W sumie normalne i nie warte wspomnienia. Ale okazało się, że to akurat on i to dziś wydarł mi KOM-a na segmencie „Do Załomia tylko po co”. O żeś, gdybym wiedział to jakiś kij w szprychy :)
Na serio - pozdrowienia jakby przypadkiem tu zajrzał. Jeszcze powalczę o odzyskanie :)

PS. Wylęgły się komary. Chmury komarów.